Poświadczenia dziedziczenia

Obowiązujące przepisy przewidują możliwość przekazania całego zgromadzonego przez swoje życie majątku swoim krewnym lub innym wybranym przez siebie osobom i organizacjom. Dziedziczenie może się odbywać na podstawie przygotowanego przez nas testamentu albo w przypadku, gdybyśmy nie zdecydowali się na sporządzenie takiego dokumentu, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Rozporządzenie majątkiem na wypadek naszej śmierci możemy sporządzić np. własnoręcznie albo też w formie testamentu notarialnego. Takie rozwiązanie ma wiele zalet i umożliwia nam zmianę reguł dziedziczenia, które obowiązywałyby na mocy kodeksu. Spisując testament u notariusza, możemy zawrzeć w nim różnego rodzaju dyspozycje i polecenia. Skorzystanie z usług wykwalifikowanego prawnika, jakim jest notariusz, daje nam gwarancję, że wszystkie nasze zamiary zostaną ujęte w bardzo precyzyjny sposób i będą mogły być w pełni zrealizowane. Zanim jednak rozważymy korzyści płynące z takiego rozwiązania, przekonajmy się, jakie są podstawowe zasady dziedziczenia kodeksowego.

Dziedziczenie ustawowe

W myśl zasad zawartych w kodeksie cywilnym w przypadku naszej śmierci osobami, którym przypadnie nasz majątek, są w pierwszej kolejności nasz małżonek i dzieci. Dziedziczą one pozostawiony przez nas majątek w równych częściach. Jednak w przypadku, gdybyśmy mieli więcej niż troje dzieci, naszemu małżonkowi tak, czy inaczej przypadnie w spadku udział wysokości 1/4. Pozostałe 3/4 są zaś dzielone między pozostałe dzieci. W sytuacji, gdy mamy  tylko jedno dziecko wówczas małżonek otrzymuje połowę spadku, a gdy dzieci jest dwoje – 1/3.

W sytuacji, gdy nie mamy dzieci, nasz majątek przypada w połowie naszemu małżonkowi, a w połowie naszym rodzicom. Udział każdego z rodziców wynosi 1/4. W braku zstępnych i małżonka spadkodawcy cały spadek przypada jego rodzicom w częściach równych.

Jeżeli jedno z rodziców spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada rodzeństwu spadkodawcy w częściach równych. Jeżeli którekolwiek z rodzeństwa spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku pozostawiając zstępnych, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego zstępnym.

Jeżeli jedno z rodziców nie dożyło otwarcia spadku i brak jest rodzeństwa spadkodawcy lub ich zstępnych, udział spadkowy rodzica dziedziczącego w zbiegu z małżonkiem spadkodawcy wynosi połowę spadku.
Udział spadkowy małżonka, który dziedziczy w zbiegu z rodzicami, rodzeństwem i zstępnymi rodzeństwa spadkodawcy, wynosi połowę spadku.
W braku zstępnych spadkodawcy, jego rodziców, rodzeństwa i ich zstępnych, cały spadek przypada małżonkowi spadkodawcy.
W braku zstępnych, małżonka, rodziców, rodzeństwa i zstępnych rodzeństwa spadkodawcy cały spadek przypada dziadkom spadkodawcy; dziedziczą oni w częściach równych.
W braku małżonka spadkodawcy i krewnych, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada w częściach równych tym dzieciom małżonka spadkodawcy, których żadne z rodziców nie dożyło chwili otwarcia spadku.
W braku małżonka spadkodawcy, jego krewnych i dzieci małżonka spadkodawcy, powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadek przypada gminie ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy jako spadkobiercy ustawowemu.

Jeżeli ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić albo ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy znajdowało się za granicą, spadek przypada Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu.